Τρέχα Γύρευε
Ο στόχος αυτού του οπτικοακουστικού κειμένου είναι καθαρά παιδαγωγικός. Το παραμύθι δεν προσεγγίζεται καθόλου ως εθνογραφικό, πολιτισμικό αφήγημα, αλλά πρώτιστα ως παιδαγωγικό ερέθισμα για την ανάπτυξη της παιδικής δημιουργικής φαντασίας (1973-1977).
Εξώφυλλο ηχητικής κασέτας (1973)
Οπτικοακουστικό παραμύθι
Audiovisual fairy tale
Τρικαλινά τοπία
Αντί προλόγου
Στις όχθες των ιστορικών γεγονότων
ζούνε άνθρωποι.
Καθώς μοχθούν για την καθημερινή τους επιβίωση,
οι άνθρωποι της όχθης
βιώνουν τα ιστορικά γεγονότα από τις καλύβες τους.
Τα χρόνια περνούν και οι άνθρωποι της όχθης,
όσο γερνούν,
αφηγούνται ιστορίες απ’ τη ζωή τους·
σοφά λόγια και μικρές ιστορίες
όπου οι προσωπικές μνήμες συνταιριάζονται
πότε με τον άγριο παφλασμό
και πότε με τους ήρεμους στροβιλισμούς
των ιστορικών γεγονότων.
Από τα λόγια των ηλικιωμένων
ο δημιουργός – Καραγκιοζοπαίχτης κι ο παραγιός του
κατασκευάζουν παραστάσεις διασκεδαστικές και διδαχτικές.
Έτσι, τα μικρά παιδιά
ακούνε για τα γεγονότα που πέρασαν
και ζυμώνονται
με το τοπίο της όχθης.
Μένης Θεοδωρίδης, Δεκέμβρης 2003
Δοκιμή σκηνοθετημένης οπτικοακουστικής καταγραφής και απόδοσης προφορικών αφηγήσεων από ηλικιωμένους που αφηγούνται προσωπικές ιστορίες και βιώματα στο πλαίσιο ευρύτερων ιστορικών γεγονότων
Θαλασσινή ιστορία
Δελτίο τύπου
Ανάμεσα στις εικόνες ενός ντοκιμαντέρ για την τουριστική κίνηση στα ελληνικά νησιά, ξεφυτρώνει ένα παραμύθι. Ένα ελληνικό λαϊκό παραμύθι που, όπως τα περισσότερα λαϊκά παραμύθια, έγινε για να συντροφεύει του εργαζόμενους μέσα στο χώρο της δουλειάς τους κι όχι για να απευθύνεται σε θεατές που παρακολουθούν κάποιο είδος θεατρικής παράστασης. Την ώρα της μονότονης δουλειάς, το παραμύθι αφήνει τη φαντασία να τρέξει μακριά, πέρα από καθημερινές έγνοιες και αδιέξοδα. Καθώς οι εργαζόμενοι ακούνε τη φανταστική αφήγηση, πότε διασκεδάζουν, πότε ταυτίζονται και φαντασιώνονται, πότε κοντοστέκονται απορημένοι. Ίσως ταξιδεύουν σε αναμνήσεις δικές τους εμπειρίες και σκέψεις προσωπικές. Ίσως πάλι, μια που το παραμύθι κάνει λόγο για το πέρασμα του χρόνου, να νοιώθουν ένα φευγαλέο σκίρτημα για όσα ξεθωριάζουν γύρω τους. Ποιος ξέρει…
Το μόνο σίγουρο είναι πως η καθημερινότητά τους διακατέχεται από τους ρυθμούς της τουριστικής κίνησης. Ο τουρισμός είναι το κυρίαρχο πλαίσιο που σφραγίζει τη ζωή των νησιών και ξεπηδά σε κάθε γωνιά, σε κάθε δρομάκι. Όπου η εικόνα του παρελθόντος έχει πια πάρει τη θέση της ανάμεσα στα εμπορεύσιμα αγαθά της εποχής μας. Πρόκειται για τη ματιά του σήμερα που αμείλικτα ορίζει κάθε απόπειρα να αναζητήσουμε τα απομεινάρια του χτες.
Μένης Θεοδωρίδης, Σεπτέμβρης 2005.
Δοκιμή σκηνοθετημένης οπτικοακουστικής απόδοσης παραμυθιού από ηθοποιό
Αρχειακό υλικό: η αφήγηση της Αποστολίας
Υλικό που τραβήχτηκε με ερασιτεχνική κάμερα στη διάρκεια του “ρεπεράζ” των Τρικαλινών Τοπίων (2002) και μονταρίστηκε πολύ αργότερα, το 2017, στην παρούσα τελική του μορφή ως σημείο εκκίνησης ενός υποθετικού διαλόγου με την εξαιρετική ταινία του Βασίλη Λουλέ “Πέρασα κι εγώ από κει κι είχα παπούτσια από χαρτί” (2014), όπου καταγράφεται η ίδια αφηγήτρια.
Δοκιμή οπτικοακουστικής καταγραφής παραμυθιού από παραδοσιακή αφηγήτρια με διακριτές παρεμβολές και σχόλια από τον καταγραφέα
… βασιλιάδων, δράκων και πριγκιπισσών συνηγορία!
Πρόκειται για μη δημοσιευμένο κείμενο εφαρμοσμένης παιδαγωγικής και όχι μελέτης των παραμυθιών. Συστηματοποιεί τις προσωπικές απόψεις που εκφράστηκαν στη συζήτηση-αφιέρωμα “Το παραμύθι και το παιδί” η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΥΓΗ, 10,11,12,13 Ιουνίου 1975.
Διατηρήθηκε η αρχική ορθογραφία και σύνταξη του κειμένου που παραπέμπει στο πλαίσιο των στρατευμένων κειμένων εκπαιδευτικής πολιτικής και εκλαΐκευσης με “μαοϊκό” πρόσημο.